Kinderpornobezit weer legaal in het komende decennium

Men beschuldigt de voorstanders voor onbeperkte vrijheid van meningsuiting vaak van spelen met onderbuik-argumenten. Als er één discussie is waar wel de onderbuik regeert is het over pedofielen of specifieker; kinderporno. Rick Falkvinge van de Zweedse Piratenpartij schoof zijn weerzin tegen kinderporno opzij en geeft drie rationele redenen waarom in het komende decennium het privébezit van kinderpornografie weer legaal zou moeten worden.

http://falkvinge.net/2012/09/07/three-reasons-child-porn-must-be-re-legalized-in-the-coming-decade/

Een deel van zijn argument is krachtig samengevat door Lars Hallberg:
It’s not illegal to film a murder.
It’s not illegal to possess a film of a murder.
But it’s still illegal to murder people.
And it’s illegal to initiate a murder for the purpose of filming it.
If you have taken part in a murder and have film of it, the film may be usable as proof against you.

Ondanks zijn pleidooi zijn er wel wat opmerkingen om te plaatsen. Het voorbeeld van de Google bril waarbij iemand per ongeluk kindermisbruik filmt en daardoor veroordeelt wordt voor de productie van kinderporno is wel erg extreem onwaarschijnlijk. Toch bestaan er goede veel meer plausibele voorbeelden hoe de wetgeving de plank misslaat. In Groot Brittanië of de VS is het niet onwaarschijnlijk als je een leuke foto van je dochtertje die naakt aan het badderen is op internet zet, je een bezoekje van de politie kan verwachten.

Maar verder klopt zijn punt en voert hij zelf hetzelfde argument aan dat ook door pedofielen is aangevoerd tegen een verbod op kinderporno; waarom is het filmen (en daarna vertonen/bezitten van de beelden) van een moord niet verboden om dezelfde reden? ‘Violence porn’ is wel degelijk iets waar de mensheid op kickt. En als het geen echte beelden zijn, dan mag je rustig eens de lange rij ‘slasher’-titels bekijken die het horror genre heeft geproduceerd. Hierbij wordt vaak betoogt dat het zieke geesten kweekt die zelf gruwelijke moorden zullen plegen.

De feitelijke werkelijkheid is zo dat niet iedereen die slasher films kijkt of zelfs films waar echt mensen in dood gaan, een moordzuchtige maniak wordt. Zieke mensen met zieke fantasieën en weinig respect voor zijn medemens, die plegen misdaden. Daar hebben ze geen kinderporno of violence porn voor nodig. Of gewelddadige video games of ‘verderfelijke’ muziek.

Ik vind het argument van Falkvinge om een “journalistieke wet” voor bezit van kinderporno te maken een zwaktebod. Productie moet strafbaar zijn en blijven, niet het bezit. Het bezit van kinderporno is echt een onderbuik-thema. Mensen vinden het vies of ziek, maar sec het bezit van kinderporno is echt een slachtofferloze misdaad. Zeker in de tijd dat afbeeldingen digitaal eindeloos gereproduceerd kunnen worden is er al lang geen sprake meer van ‘reproductie’ in de klassieke zin dat iemand een drukpers heeft waar kilo’s gedrukte kinderporno vanaf rolt en verkocht wordt.

Het punt dat Falkvinge maakt over sexting (het verspreiden van naaktafbeeldingen van zichzelf onder tieners) is wat mij betreft in de roos. Jongeren worden (met name in de puriteinse VS) vervolgd voor het onderling verkennen van hun seksualiteit. Daarbij worden kinderporno-wetten betrokken om de jongeren zich vooral heel vies te laten voelen, maar ook om echte gevangenisstraffen uit te delen. Omdat ze voor de leeftijd van 18 met elkaar het bed deelde.

Zijn punt over censuur is zelfs nog onvolledig. Iedereen weet dat kinderporno ‘heel erg’ is, maar hoeveel mensen hebben ooit kinderporno gezien? Weet je hoe kinderporno eruit ziet? Heeft iemand ooit gecheckt ‘hoe erg’ het is, het zij een journalist of een bezorgde burger? Met de huidige wetgeving mag dit überhaupt niet, want zelfs alleen het kijken naar kinderporno, los van wat voor intentie men heeft, is verboden.

Wat je wellicht niet weet is dat onder ‘heel erg’ nu ook valt: jonge net-niet-legale tienermeisjes die zich uitkleden en een beetje lief flirtend naar de camera kijken. Daar heb je misschien nog altijd gegronde morele bezwaren tegen, maar dat kan je moeilijk omschrijven als ‘vreselijk’. De desbetreffende meisjes lijken er vaak nog best vrolijk onder. Vreselijk is als een peuter verkracht wordt door een relatief veel te groot geschapen volwassene. En alhoewel daar ongetwijfeld ook kinderporno van is, is het lang niet zo dat ALLE kinderporno precies dat is. Niet alles met een staart is een kat.

De volgende keer dat je hoort dat iemand gearresteerd is met “duizenden” kinderpornoafbeeldingen, ga er dan niet vanuit dat dit betekent “duizenden peuters die door midden gespleten zijn door een penis”. “Duizenden afbeeldingen” kan ook betekenen dat er 10 series van 100 foto’s van 10 meisjes van 15 zijn die bloot poseren in net iets te verleidelijke poses. Er wordt nu in de media bewust gespeeld op de onderbuik en op sensatie, zonder dat er nu ooit te verifiëren is ‘hoe erg’ de misdaad is die omschreven wordt. Zeker als het alleen om bezit gaat en niet productie.

Men wordt gek gemaakt dat er vreselijk monsters schuil gaan achter elke leraar, oppas, vader of coach die zo nu en dan in het nieuws verschijnt omdat op de computer kinderporno was aangetroffen. Maar te vaak blijken het nette mensen die net iets te nieuwsgierig waren naar verboden zaken, omdat ze ook wel eens wilde weten ‘hoe erg’ kinderporno nou werkelijk was. En nog meer verontrustend is dat de politieagenten die zulke mannen moet opsporen er bijna een soort genoegen aan beleven om de gezinnetjes waarin deze mannen zitten aan stukken te slaan: “Laatst zagen we daar de man des huizes op de bank zitten, televisie kijkend, zijn kinderen vredig tegen zich aan. ook zijn vrouw zat erbij. Je weet dat dan zo’n gezin vijf minuten later naar de kloten is. (…) We zijn echte relatiebrekers.” (HP de Tijd, 6 april 2012, interview met het kinderpornoteam van de Hengelose politie.)

—–

Toevoeging 14 september 2012: Rick Falvinge schreef nog een tweede blog over het onderwerp. Zie http://falkvinge.net/2012/09/11/child-porn-laws-arent-as-bad-as-you-think-theyre-much-much-worse/